ఇటేటు రమ్మంటే

​

     "ఏం మీటింగులో ఏమో?  అందులో చర్చించి తీసుకున్న నిర్ణయాలు ఒక్కటీ  అమలులో  పెట్టేది ఉండదు.అంతా నామినల్ తతంగాలు.టైం వేస్ట్ కార్యక్రమాలు." ఆలోచిస్తూ నే సృజన ఇంటి దారి పట్టింది. పది నిమిషాల్లో ఇల్లు చేరుకుంది కూడా.  గేటు తాళం తీయబోతున్న సృజనకు కాంపౌండు వాలును ఆనుకున్న వేపచెట్టుకింద పడుకున్న ఉన్న ఓ ఆకారం కనపడింది. ఓ నిమిషం తదేకంగా చూస్తే ఆ శాల్తీ  రవే అని  తేల్చుకుంది.వెంటనే దగ్గరగా పోయి "రవీ" అంటూ బిగ్గరగా పిలిచింది.ఆ పిలుపుకు చలనం లేదు. లాభం లేదనుకుని కొంచెం గొంతు పెంచింది సృజన.మాంచి నిద్రలో ఉన్న రవి ఆ పిలుపుకు ఉలికి పడి దిగ్గున లేచిండు. హైరానా పడుతూ  లేచి నిలబడి అమాంతంగా వంగి సృజనకు పాదాభివందనం చేసిండు. అలసిపోయిన రవి ముఖం చూసి సృజన హృదయం జాలితో నిండి పోయింది.
         "రవీ గాఢ నిద్రలో ఉన్నట్టున్నవ్ ?" అడిగింది సృజన
         " ఔ...టీచర్. రాత్రంతా పొలం కాడ జాగారమైంది." రవి తన గాఢ నిద్రకు కారణం చెప్పే ప్రయత్నం
         "ఎందుకు?"అంటూ  ఎదురు ప్రశ్న వేస్తూనే సృజన గేట్ తాళం తీసింది.
      "మక్కలేసినం టీచర్ . పందులు ఆ సేన్ను బతుకనిస్తలేవు. దినాం కాపల పోక తప్పుత లేదు. మల్ల తెల్లారంగనే వాడుక పాలు పోసొచ్చి ఎనిమిది గంటలకల్ల కాలేజికురికిన. అందుకే జర్రంత కునుకు పట్టింది."రవి
         " రెక్కల కష్టానికి  ఆసరయ్యే కొడుకును కన్న నీ తల్లిదండ్రులు ఏ జన్మల పుణ్యం చేసుకున్నరో గాని
మస్త్ అదృష్టవంతులు" అనుకుంట ఇంట్లకు దారి తీసిన సృజన రవిని కూర్చోమని చెప్పి లోపలికి పోయింది. ఓ పది నిమిషాల్లో కాళ్ళూ చేతులు కడుక్కొన్న ఆమె  రెండు చేతుల్లో చాయ కప్పులతో  హాల్లోకి ఎంటరైంది. ఓ కప్పును రవికి అందించి కూర్చీలో కూచున్నది. సృజన గవర్నమెంట్ స్కూల్ టీచర్ .ఆమె భర్త  శేఖర్ జూనియర్ కాలేజీ లెక్చరర్. గ్రామాలలో పేదతనంతో చావలేక బతుకలేక రోజులు వెళ్ళదీస్తున్న జనాలను ఎక్కువ.. రైతు కుటుంబాలదీ అదే పరిస్థితి.ఊళ్ళో కాలేజీ ఉన్నా వాళ్ళ బ్రతుకులలో పెద్ద తేడా లేదు.ఎందుకంటే చాలా మందికి చదువు పట్ల ధ్యాస ఏ మాత్రం లేదు.కేవలం ఫీస్ రీ ఎంబర్స్మెంట్ కోసమే చేరేవాళ్ళ సంఖ్యే ఎక్కువ.కొందరి పిల్లలకు చదువాలనే ఆసక్తి ఉన్నా పేదరికం..వ్యవసాయం పనులు ఆ చదువుకు బ్రేకులు వేస్తై.రవి వంటి వాళ్ళు ఏ ఒకరిద్దరో మట్టిలో వేసిన విత్తనం ఆ భూమిని చీల్చుకొని మొలకెత్తినట్లు  తమ లక్ష్యం చేరుకుంటూ ఉంటరు.రవి సృజన పని చేసిన స్కూల్లోనే టెన్త్ చదివిండు.ఆ పిల్లవాడి చురుకుదనం..చదువుపట్ల ఉన్న ఆసక్తి ...పట్టుదల చూసి సృజన ముచ్చట వడుతది.అవసరాన్నిబట్టి  చాలా సార్లు ఇతోధిక ఆర్థిక సాయం కూడా చేసింది .ఇప్పుడు శేఖర్ పని చేస్తున్న కాలేజీ లో ఇంటర్ యం. పి.  సి సెకండ్ ఇయర్ చదువుతున్నడు. లెక్కలలో సందేహాలను తీర్చుకోవడానికి అప్పుడప్పుడూ ప్రత్యక్షమౌతూ వుంటడు. చాయ తాగడం పూర్తి కాగానే రవి గ్లాస్ కోసం కిందికి వంగిందో లేదో రవే  ఆమె గ్లాసుతో పాటు తన గ్లాసు తీసుకొని ఇంటి వెనక్కి పోయి వాటిని కడుక్కోని రావడం నిమిషాల్లో జరిగిపోయింది. స్కూల్లుకు పోయే  హడావిడిలో  చదువలేకపోయిన పనిని పూర్తి చేయదలచుకొని ఆ పని లో మునిగి పోయింది సృజన.
               " టీచర్"
               " ఏం రవీ".     
               " గిది తీసుకో"
               సృజన ఏంటిదన్నట్లు  రవి ముకం చూసింది ." జరంత  జొన్నపిండి తెచ్చిన"చెప్పిండు రవి
               " గదెందుకు తెచ్చినౌ?"
               "సారుకు రొట్టెలంటె పానం కదాని తెస్తి."
               " ప్రతి నెల జొన్నలు తెప్పించి పిండి పట్టియ్యడం నా కలవాటే.ఇంట్ల జొన్నలున్నై. పిండున్న ది. . నువ్వెందుకు తెచ్చినట్లు."
               "మీఇంట్ల లెవ్వనికాదు. నా కుతికొద్ది తెచ్చిన."అభిమానంగ మొహం పెట్టి చెప్పిండు రవి.
               "సరె సరె..ఇప్పుడు తెచ్చినవేమో కాని ఇంకోసారి తేవొద్దు వింటున్నావా ? మీరే రెక్కలు ముక్కలు చేసుకొని కష్టపడ్డా  మీ ఎవుసంల ఫాయిదా లేకపాయె .దాండ్ల మాకు అవి ఇవి తెచ్చుడేంది?" కొంచెం మందలిం పు  ధోరణిలో అన్నది సృజన.
              "ఇంకోపారి తేను లే టీచర్."అని  తప్పొప్పుకున్నట్లు అంగీకరిస్తూనే "సారింకా వస్తలేడేంది?"
అడిగిండు.రవి
             " వస్తునే ఉండొచ్చు . వచ్చే టైం గూడ ఐంది. ఇంతల ఈ పేపర్ చదువు" అని ఆంధ్రజ్యోతి
పేపర్ రవి చేతికిచ్చి తను లోపలికి పోయింది.సృజన అడుగు వంటింట్లో పడుతున్నదో లేదో శేఖర్ అడుగు ముందు గదిలో పడ్డది.స్కూల్ నుండి వచ్చిన సృజన సాయంకాలం పనులు ముగించుకొని.. జొన్నరొట్టెలు కూడా  చేసింది. పొద్దటి పప్పు ఉండటంతో కూర వండాల్సిన అవసరం రాలేదు. ఓ ప్లేట్లో రొట్టె పప్పు పట్టుకొని  వస్తున్న సృజనకు " నమస్తే సర్. నేను పోత. " అంటున్నడు  రవి మాటలు వినిపించినై.
           "ఏం రవి .అప్పుడే పోతవా? రొట్టె తిని పో."అనుకుంట రవి చేతికి ప్లేటిచ్చి" మీరూ కాళ్ళు చేతులు కడుక్కొని రండి. రొట్టె తిందురు గాని"అన్నది. అభిమానంగనే రవి రొట్టె తిని వెళ్ళి పోయిండు.
అప్పుడప్పుడు వచ్చి శేఖర్ దగ్గర డౌట్లు క్లియర్ చేసుకోవడం రవికి మామూలే. ఎటొచ్చీ ఎంత వద్దన్నా
వినకుండా మా చేన్లవని కూరగాయలు తెస్తునే ఉంటడు. అవి తీసుకోవడం సృజనకు మనసేమాత్రం అంగీకరించదు.ఆమె ఎప్పుడూ గిట్టుబాటు లేని రైతుల గురించే ఆలోచిస్తూ ఉంటది.ఆ ఆలోచన వస్తే ఆమెకు కడుపులో దేవినట్లైతది.అందుకే రవిని చూస్తె ప్రేమ. శేఖర్ ది కూడా అదే తంతు. లెక్కలు చెప్పడమే కాదు అప్పుడప్పుడు ఆర్థికంగా ఆదుకుంటాడు కూడా.
                                                                      ***             ***            ***

            "  ఆదివారం. సెలవే. ఎవరికి? స్కూల్ కు. మరి తనకో? తనకే కాదు ఆడజాతికే సెలవు లేదు.ఏ నాడు ఉండదు కూడా.ఐనా స్కూల్ కు సెలవేమో కాని స్కూల్ పనులకు సెలవేది? పిల్లల హోంవర్క్ కరెక్షన్ ...పరీక్ష పేపర్స్ ఉండేవే." ఆలోచిస్తూనే వీకెండ్ పనులకు శ్రీకారం చుట్టింది.మధ్యలో ఓ స్పీడ్ బ్రేక్.అభిజ్ఞ నుండి ఫోన్"అమ్మా క్షేమమా అంటూ మొదలై తన చదువు..పరీక్షలు..మెస్ లో తిండి...సమస్తం చెప్పుకొచ్చింది.ఇద్దరూ బోలెడన్ని ముచ్చట్లతో ..సృజనకు టైమే తెలియ లేదు శేఖర్ పిలిచే వరకు. ఒక్కగానొక్క బిడ్డ. దూరాభారంగా డెల్హీ లో ఐ ఐ టి చేస్తున్నది.ఫోన్ పలకరింపులే ఆ తల్లికి  ఓ ఊరడింపు. దగ్గర లేదన్న బాధ తప్ప అభిజ్ఞ గురించి వాళ్ళకేమాత్రం రంది లేదు. చురుకైన పిల్ల.చదువుల సరస్వతి. .  
          వాళ్ళిప్పుడు ఇంటి ఆవరణలో పెంచుతున్న మొక్కలను స్వంత పిల్లలను పెంచినంత జాగ్రత్తగా శ్రధ్ధగా పెంచుతున్నరు.వాటి ఆలనా పాలనలో ఆనందమే కాదు. ఆరోగ్యం కూడా. ఎందుకంటే స్వంతగా పెంచుతున్న  కూరగాయలు తాజాగా ఉండటమనేది కాదు ఏ కెమికల్స్ చల్లని ఆర్గానిక్  జాబితావి. అంతేనా అభిజ్ఞ ఆలోచనలనుండి  ఓ డైవర్షన్.అట్లా ఓ ఐదు సంవత్సరాలు చాలా సాద.ా సీదాగా గడిచిపోయినై.
                    సాయంకాలం నాలుగు కావస్తుంది .సృజన ఇంటిముందు ఆవరణలో  ఇంటి వెనుకచెట్లకు నీళ్ళు పట్టే పనిలో శేఖర్ బిజీగా  ఉన్నరు.గేటు చప్పుడుకు సృజన తల తిప్పింది.గేటు తీసింది ఎవరో కాదు. రవే.  " ఏయ్ రవి .నువ్వేనా? రా! రా! బాగున్నావా? " అంటూ సంతోషంగా పిలిచింది.
              "అంతా మీ దయ టీచర్. "అనుకుంటనే అమాంతం కాళ్ళ మీద పడ్డడు.
              "లే లే ఇదేంపని.ఇంతకూ ఏం విశేషం." అనుకుంటూ రవిని కాళ్ళ మీదినుండి లేవదీసింది.
రవి స్వీటు పాకెట్ తెరుస్తూ  సారేడున్నడు?"అనుకుంట దిక్కులు చూసిండు." ఆగాగు. కొంచెం గుర్రాన్ని కట్టై. ఇంతకూ ఈ స్వీటేంటిది?ఓ.. రిజల్ట్స్ వచ్చినై కదా ! మరిచే పోయిన.ఫస్ట్ క్లాసే వచ్చుంటౌ.ఔను కదా! " అని సృజన ప్రశ్నలు తనే వేసి జవాబులు తనే చెప్తూ తెగ సంబుర పడ్డది. పైగా  పెద్దగా " ఏమండీ! ఇదిగో మన రవి శుభ వార్త తెచ్చిండు. తొందరగా రండి ."అంటూ పిలిచింది.శేఖర్ కూడా అంతే సంతోషంగా గబగబా చేతులు కడుక్కొని వచ్చిండు. శేఖర్ కు కూడా వీర లెవల్లో పాదాభివందనం చేసిన రవి మెల్లగా స్వీట్ డబ్బా తెరిచి చెరో కోవాబిళ్ల అందించిండు. వాళ్ళా స్వీటు ముక్కను తిరిగి రవికే
తినిపించిన్రు. ఈ దండాలు పెట్టడం స్వీటు తినిపించడం కాదు. నువ్వు ఉత్తముడిగా ఎదిగితే మాకదే పది వేలు." అన్నారు ఇద్దరు.
          "సర్...అంతా మీదే దయ."
           " ఇందులో మా దయేంగాని నీ ప్రయత్నం పట్టుదలలే నీ సక్సెస్ కు కారణం" అన్నది సృజన?
           "గట్లనకండి మేడమ్. ఇంటర్ రాంగనే యల్.యల్.బి చేయమని  చెప్పింది మీరే కదా!"
మెల్లెగ ఏదో లింక్ ఆడ్ చేసిండు రవి.ముగ్గురూ హాల్లో చేసిన్రు.కాసేపు చదువులు ఉద్యోగాలపై చర్చ జరిగింది .సవ్యసాచి సృజన ఒకవైపు వాళ్ళిద్దరితో మాట్లాడుతూనే వంటింట్లోకి పోయి స్టౌ మీద బియ్యం పడేసి వచ్చింది.
           "బార్ కౌన్సిల్ ఎగ్జామ్ రాయి రవి " సలహా ఇచ్చిండు శేఖర్ .
          " రాద్దామనే ఉన్నది సర్.పగలేమన్న పని చేసుకుంట రాత్రి పరీక్షకు ప్రిపేర్ కావాలనుకుంటున్న"
రవి
          " పనంటె ?.."
          " ఎవరన్న లాయర్ దగ్గర జూనియర్ గ చేర్పించండి" బ్రతిమిలాడే ధోరణిలో కాదు మీదే ఆ బాధ్యత అన్న లెవల్లో మాట్లాడిండు.
                " రెండెట్ల కుదురుతై.జూనియర్ గ పని చేసుడంటే మాటలుకాదు.పొద్దు మాపు ఆఫీస్ ల పనుంటది.మధ్యాహ్నం గూడ ఏ కోర్టుకు పొమ్మంటే ఆ కోర్ట్ కు అటెండై బెయిల్ ఇప్పించడం..కేసులకు వాయిదా డేట్స్ తీసుకోవడం .మస్త్ పనులుంటై. ఇకఎగ్జామ్  ప్రిపరేషన్ కు టైం ఎక్కడ  దొరు కుతది" అడిగిండు శేఖర్.
                "కేసులతోటి అనుభవం వస్తదని అనుకుంటున్న సార్ .పైగా నా చేతి ఖర్చులు కూడ ఎల్తైయని ఆశ. ఎట్లనన్న మీరు జర కోశీశ్ చేయ్యండి. నేను కష్టపడుత." పని ఇప్పియ్యక తప్పదన్నట్లు మాట్లాడిండు రవి.
               "సరె ..ఐతే  హైదరాబాద్ లో నా ఫ్రెండ్ గోపాల్ హై కోర్ట్ అడ్వకేటుగ పని చేస్తున్నడు.మంచి పేరున్న లాయర్. నువ్వు మంచిగ పని చేస్తనంటె ఫోన్ చేస్త."శేఖర్.
               "తప్పకుండా కష్టపడుత మీకు మాట రానీయ. నా మీన నమ్మకముంచండి" అంటూ రవి నమ్మ పలకడంతో శేఖర్ గోపాల్ కు ఫోన్ కలపడం..విషయం చెప్పి అంగీకరింప చేయడం అన్నీ ఒకటి వెంట ఒకటి జరిగిపోయినై..రవి ఆ పూట అక్కడే భోజనం చేసి.. శేఖర్ ఇచ్చిన విజిటింగ్ కార్డ్ తీసుకొని వెళ్ళి పోయిండు.
                                                                               ***             ***            ***

              కాలం గడుస్తునే ఉంటది. ఏ పరిస్థితులు దాని ప్రయాణాన్ని అడ్డుకోలేవు.అది ఎవరి కొరకు
ఆగదు కూడా.రవి గోపాల్ దగ్గర చేరి అప్పుడే రెండు నెలలైపోయింది.పొద్దున్నే చాయ తాగుతూ పేపర్ తిరగేస్తున్నడు శేఖర్. నేనూ ఉన్నానంటూ ఫోన్ చెవులను బద్దలు కొట్టింది."ఎవరై ఉంటారు ?" అనుకుంటూనే ఫోన్ ఆన్ చేసిండు శేఖర్ .
              "హలో ! శేఖర్ మహాశయా! క్షేమమా!" అంటూ గోపాల్  నుండి ఫోను
            ఎందుకో ఆ రోజు లేచింది మొదలు  రవి గురించే ఆలోచనలు.రెండు పనులు సవ్యంగా చేయ గలుగుతున్నాడా లేదా? అని ఆలోచిస్తున్న శేఖర్ కు వెతుకబోయిన తీగ కాళ్ళకు తగిలినట్లనిపించింది.
             " నాకేం. నిక్షేపంగా ఉన్నాను. నీ సంగతే ఆలోచిస్తున్నాను."
             " నా గురించా? నీ శిష్యపుంగవుడు రవి గురించా ఆలోచించేది? " కొంచెం నిష్ఠూర ధోరణి లోనే అన్నాడు గోపాల్
            " ఎందుకు మహానుభావా..ఆ నిష్ఠూరం?"
            "భలే మంచి కాండిడేట్ ను పంపించినౌ"
            "ఇంతకు ఏమైందో చెప్పు.సస్పెన్స్ తో చంపక"
           "చెప్పక తప్పుతదా! మంచి పిల్లగాడిని పంపించినౌ కదాని మస్త్ సంబరపడ్డ.కాని మస్త్ హుషారుతనం చేస్తుండు మీ రవి.అన్ని బద్మాష్ పనులే. వచ్చిన క్లయింట్ల దగ్గర ఏందేందో ముచ్చట్లు చెప్పి పైసలు గుంజుడు..అవకాశం చూసి లేడీస్ కు లైనేసుడు...పైగా ఏ రోజు ఆఫీసుకు టైంకు రాడు. అదేందంటే.  బార్ కౌన్సిల్ ఎక్జామ్స్ ప్రిపరేషన్ అంటడు.ఒకటా..రెండా ..ఎన్నని చెప్పమంటవ్? .కడుపు చించుకుంటే కాళ్ళ మీద పడేట్లున్నది.."తన గోడు వినిపించుకున్నడు గోపాల్.
             "బుధ్ధిమంతుడనే నీ దగ్గరికి పంపించిన. నిజం చెప్పాలంటె ఈ ఊర్లె ఉన్నప్పుడు ఈ లక్షణాలేవి లేకుండె.ఇంత తతంగం జరిగిందా? ఐనా సరిగ్గ కేసులు అటెండ్ ఐతే లా అంత మంచిగ అర్థమయ్యేది కదా! గిట్లెందుకు చేసిండు.నిన్ననవసరంగ తిప్పలు పెట్టినట్లైంది."
             "నువ్వు చెప్పిన లక్షణాలేవి ఆ పిల్లగానిల మచ్చుకు గూడ నాకు కనపడలే."
             " నీ మాటలను పట్టి చూస్తె సైడ్ ట్రాక్ అయిండని అర్థమైతున్నది.ఇట్లైతదనుకుంటె నీ దగ్గరికి పంపియ్యకుంటి. వాడి వల్ల నీ రిపిటేషన్ దెబ్బతింటది కదా!"బాధతో అన్నడు శేఖర్ .
             "అందుకే దొరా! నీకు ఫోన్ చేస్తున్న."గోపాల్ గొంతు.
             "ఏం చేద్దాం. కనీసం ఆ తప్పును దిద్దుకునే ప్రయత్నాన్ని చేద్దాం.వాణ్ణి పంపించెయ్."అని చెప్పి సృజనకు విషయాన్నంత పూసగుచ్చినట్లు చెప్పిండు.పేదవాడు..వృధ్ధిలోకి రావలసినవాడు..
వచ్చి తీరాలని తోచిన సాయం చేస్తే ..ఫలితం ఇంకో రూపంలో కనబడ్డందుకు వాళ్ళు తలలు పట్టు
కున్నారు. ఆ రోజు వాళ్ళకు కంటిమీదికి కునుకు రావడానికి నిరాకరించింది.
                                                                                  ***             ***            ***

              గోపాల్ ఫోన్ చేసి వారం రోజులైంది.సాయంత్రం  గోడ గడియారం ఐదు గంటలను మోగించింది. సృజన..శేఖర్ లు టీ తాగుతూ అభిజ్ఞ పెళ్ళి..భవిష్యత్తు గురించి మాట్లాడుకుంటున్నరు.
బెల్ మోత వాటిని అడ్డుకున్నది. తలుపు తీసిన సృజనకు రవి దర్శనమిచ్చిండు.అంతకు ముందు  పాదాభివందనాలు చేసిన అతని పధ్ధతి నమస్కారానికి మారింది.సృజనా..శేఖర్ లు కోరుకున్న దదే .వినయం..విధేయత చేసే పనులలో ఉండాల్సి తప్ప..దండాలు"పాదాభివందనాలు కాదని వాళ్ళు కోరుకున్నది కూడా అదే.
              "ఆఁఁరవీ! బాగున్నావా? రా!రా!కూర్చో"అని కుర్చీ చూపించిండు శేఖర్.రవి అసహనంగా కూర్చున్నడు.అది గమనించినా...గమనించనట్లే...ఏం విశేషాలు?"అడిగిండు శేఖర్..తనకేమొ తెలియదన్నట్లు.
               "సార్! గోపాల్ సారు నన్ను ఆఫీసుకు రావద్దన్నడు."
                 "ఎందుకు ?"
                "ఏందో ఆయన సంగతి నాకు సమఝ్ కాలే. మీరేమొ మంచోడు .సాయం చేస్తడని పంపించిన్రు. ఆయనేమొ మస్త్ పనులు చెప్తడు. ఏ పని జర అటిటు ఐనా బగ్గ తిడుతడు."
                 "నువ్వు సరిగ్గ పనులు చేసినా తిట్లు తప్తలేవంటవ్?" కొంచెం అసహనంగానే అన్నడు
శేఖర్."ఐనా ఆఫీసుల మస్త్ పనుంటదని ఆయనకు తగ్గట్టుగ నడుచుకోవాలని ముందే చెప్తికద.మళ్ళీ అన్నడు శేఖర్.
                 "చెప్పిన్రనుకొండి.కని గింత తిప్పలనుకోలె.ఎగ్జామ్ ప్రిపరేషన్ ల రాత్రి జాగారమైంది పొద్దుగాల ఆఫీసుకు అప్పుడప్పుడు జర లేటైతుండె. దానికి అందరి ముందు చెడామడా తిడుతుండె"
                 "అందరంటె?"
                 "ఆఫీసుల ఉండే జూనియర్ల ముంగల"
                 "సరె ఆయనకు నీకు కుదర లేదు. వేరే దారి వెతుక్కోక తప్పదు"
                 " మీరేమన్న హెల్ప్ చేస్తె ఈ ఊళ్ళోనే ఆఫీసు తెరుసుకుంట"అన్నడు మెల్లగ. రవి మాటకు ఏంజవాబు చెప్పాలో అర్థంగాక అయోమయంలో పడ్డడు శేఖర్ . కొంచెం ఆలోచించి ఆఫీస్ ఎస్టాబ్లిష్మెంట్ కు కొంత సాయం చేస్త. ప్లేస్ వెతుక్కో.." శేఖర్ చెప్పడంతో రవి ఇంటి దారి పట్టిండు.రవితో సృజనకు మాట్లాడాలనిపించ లేదేమో..వాళ్ళ సంభాషణలో పాలు పంచుకోలేదు. కాని ఆఫీస్ ఎస్టాబ్లిష్ మెంట్ విషయం విని "రవి తీరును చూస్తుంటే ఇది అపాత్రాదానమనిపిస్తున్నది. "అంది శేఖర్ తో.
                 "చూడు సృజన.కొన్ని సమయాలలో ఇటువంటి నిర్ణయాలు తప్పవు.మెడకు పడ్డ పాము కరువక మానదు కదా!"అని సర్ది చెప్పిండు శేఖర్. చెప్పిన మేరకు శేఖర్ సహాయం చేసినా  రవి ఆ ఫలితాన్ని దక్కించుకోలేక పోయిండు. ఎక్కడ వేసిన గొంగడి అక్కడే ఉండిపోయింది. మరో రెండు నెలలకు శేఖర్ సృజనలముందు మరోసారి ప్రత్యక్షమైండు. విషయమంతా తెలిసిన ఆ భార్యాభర్తలకు ఏం మాట్లాడాలో అర్థంగాకమౌన ముద్రలో ఉండి పోయిన్రు.పేపర్ చదువుతున్నట్లు నటించిన శేఖర్
"ఆఁ చెప్పు రవి ..ఏం సంగతి?"ప్రశ్నించిండు శేఖర్.
                 "మీరు కొంచెం సాయం చేస్తె అమెరికా పోత." అన్న రవి మాటలు విని ఇద్దరూ షాక్ తిన్నరు.
మూర్ఛ వచ్చినంత పనైంది.స్పృహలోకి రావడానికి వాళ్ళకు కొంచెం కష్టమే ఐంది. కొంచెం సేపు మాటా మంతీ లేకుండా కూర్చుండి పోయిన్రు.
                  "మీ అభిజ్ఞ అమెరికాలనే ఉండె.నన్ను పంపిస్తె ఆమెకు తోడుగ ఉంట. కావలసిన సాయం చేయొచ్చు.పరాయి దేశంల ఓ మగతోడు అవసరమే కదా ! "అంటూ ఇంకా ఏదో మాట్లాడే ప్రయత్నం
చేయబోయిండు. శేఖర్ కోపం నసాళానికి ఎక్కింది. ఐనా తమాయించుకొని స్థిమితంగానే
                  "రవీ! గుఱ్ఱాన్ని నీళ్ళ వరకు తీసుక పోయినా ఆ నీళ్ళు తాగాల్సిన బాధ్యత గుఱ్ఱానిదే. ఇప్పటివరకు మేం చేసిన సహాయం అటువంటిదే.ప్రస్తుతం నీ భవిష్యత్తుకు నువ్వే బాటలు వేసుకోవాలె.
ఇంకొకరిపై ఆధారపడడం మంచిది కాదు." శేఖర్ .
                 "మీరు చెప్పిన్రనే లా చేసిన.లేదంటే బి టెక్ చేసి సాఫ్టువేర్ ఇంజనీ్ గ. ఎప్పుడో అమెరికాల వాల్తుంటి. గిప్పుడేమొ మాకేం సంబంధం లేదనబడ్తిరి" రవి. శేఖర్ కోపం తారాస్థాయికి
పోతున్నా తనను తాను సంబాళించుకుని. "చూడు రవి. అవన్నీ కుదరని పనులు.అటువంటి
ఆలోచనలేం పెట్టుకోకు.ఇంత వరకు తోచిన సాయం చేసినం.ఇక మా వల్ల కాదు" అని నెమ్మదిగా  చెప్పినా ఖచ్చితంగానే అన్నడు.
                 "కొంచెం మల్లో సారి ఆలోచించండి."కొంచెం ఒత్తిడి తెస్తూ అన్నడు రవి.
                  "ఈ విషయంలో నాకు సెకండ్ థాట్ లేదు."అని చెప్తూనే లేచి లోపలికి పోయిండు...ఇక నువ్వు వెళ్ళిపోవచ్చనే సూచనగా
                                                                               ***             ***            ***

​

                    డిసెంబరు నెల.విపరీతమైన చలి.ఏ పని చేయాలన్నా ఇబ్బందిగా ఉన్నది.రెండేళ్ళ తర్వాత అభిజ్ఞ ఇండియా వచ్చింది.పిల్లకేవేవో పిండి వంటలు చేసి పెట్టాలనే ఆరాటం..బోలెడన్ని ముచ్చట్లు మాట్లాడుకోవాలనే ఉబలాటం...వచ్చిపోయే చుట్టాల స్నేహితుల దాడి .సృజనకు ఊపిరి సలపడం లేదు. అభిజ్ఞకు ఇష్టమని  అరిసెల పని పెట్టుకున్న సృజన బెల్లం పాకం పడుతున్నది.
                  "అమ్మా! నేను మాధవి వాళ్ళింటికి పోతున్న."చెప్పింది అభిజ్ఞ .
                  "సరె మంచిది.తొందరగా రా.సరేనా?" సృజన
                   "వాళ్ళింట్లోనే లంచ్.అనన్య...భార్గవి..రమ్య..రంజిత అంతా కలుసుకుంటున్నాం. ఐనా ఈ విషయం మొన్ననే చెప్పిన కదా! మరిచిపోయినట్లున్నవ్."
                  " ఔను తల్లీ. రకరకాల పనులలో. ఒక్కటీ జ్ఞాపకముండి చావడంలేదు. సరె.మంచిది..ఏది ఏమైనా చీకటి పడక ముందు వచ్చై వింటున్నావా?" వంటింట్లోనుండే అన్నది సృజన అభిజ్ఞ వాళ్ళ అమ్మ మాట విన్నదో..లేదో కాని"అమ్మా! బై అంటూ వెళ్ళిపోయింది.
                సాయంత్రం ఐదు కావస్తుంది .అభిజ్ఞ మాధవి ఇంటినుండి తిరుగు ముఖం పట్టింది. స్నేహి తులతో గడపడం ఎంతో హాయిగా ఫీలైంది.తిండికన్నా ముచ్చట్లు కడుపు నింపేసినై.ఆ అనుభూతి గాలిలో తేలిపోయినట్లనిపించింది.ఆ ఊహలలో తేలియాడుతూ నడుస్తున్న అభిజ్ఞ కు
               "అభిజ్ఞా బాగున్నావా?"అన్న గొంతు వినిపించింది.ఎవరై ఉంటారని తల వెనక్కి తిప్పింది.
" ఎవరో కాదు. రవే.ఎప్పుడూ అమ్మా నాన దగ్గరికి వచ్చిన శాల్తీ" అనుకుంది.
               "అమెరికానుండి ఎప్పుడొచ్చినౌ."రవి ప్రశ్న.
               "థర్డ్ డిసెంబరు ."
                "జాబ్ చేస్తున్నవట కదా!"
                 "ఔను రెండేళ్ళైంది"
                 "మరి పెళ్ళెప్పుడు చేసుకుంటవు?"
              "రవి మాట్లాడే తీరు అభిజ్ఞకు ఏమాత్రం నచ్చక పోయినా బాగుండదని ముక్తసరి జవాబులు చెప్తూ పోయింది.మరీ పెళ్ళి విషయం మాట్లాడడం ఇబ్బందిగనే కాదు .కోపం తెప్పించింది.ఐనా తమాయించుకొని "ఆవిషయం  అమ్మా వాళ్ళు చూసుకుంటరు"అని పొడిపొడిగా చెప్పి నడక వేగాన్ని పెంచింది. ఐనా పట్టు వదలని విక్రమార్కుడిలా "అమెరికా పోయినా అమ్మ కొంగు చాటు పిల్లలా?"అం
టున్న రవి మాటలు లీలగా చెవులలో చేరినై.ఇంట్లో అడుగు పెట్టిందో లేదో రవి విషయం పూసగుచ్చి నట్లు తల్లికి చెప్పింది.
అక్కడే ఉండటంతో శేఖర్  చెవిలో కూడా పడ్డదావిషయం.ఇద్దరూ రవి నడుచుకుంటున్న తీరు అభిజ్ఞ ముందు బయటపడకుండా జాగ్రత్త పడ్డారు. కాలం దాని మానాన అది నడుచుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.  అభిజ్ఞ అమెరికా తిరుగు ప్రయాణం కట్టింది.ఇల్లంతా చిన్నబోయింది.మనసు నిండా అభిజ్ఞ  జ్ఞాపకాలు  ..కళ్ళ నిండా ఆమె ఛాయలు..చెవుల నిండా ఆమె మాటల సవ్వడులు.సృజనకు ఏమీ తోచడం లేదు. కాలుగాలిన పిల్లోలె ఏవేవో సదరడం అడ్డం పెట్టుకొని అయోమయంగా అటూ ఇటూ తిరుగబట్టింది. బర్ ర్ న గేటు చప్పుడు కాంగనే  ఎవరై ఉంటరు? గింత చప్పుడేంటిది? అని ఆలో చించుకుంటనే ఇంటి ముందరికి పోయింది.లోపలికి రాష్  గా ఎంటరౌతున్న రవి. ఆ తీరు చూస్తే కొంచెం మందేసిన ట్లున్నడు.ఆ చప్పుడుకు  చెట్ల పనిలో ఉన్న శేఖర్ కూడా గబగబా చేతులు కడుక్కొని ఇంటిముందుకు వచ్చిండు.
               "నమస్తే సారు."  కొంచెం సాగదీస్తూ అన్నడు.ఆ సాగతీతలో అమర్యాద కనిపించింది.ఆ వాలకం చూసి ఇద్దరికీ ఇంట్లోకి రమ్మనాలె అనే ఆలోచనే రాలేదు.
                 "చెప్పు రవీ ! ఏం సంగతి?"
                 "పెళ్ళెప్పుడు చేస్తరు?"
                  "ఎవరిది?"
                  "ఇంకెవరిది? నాదే"
                 "నీ పెళ్ళి మేం చేయడమేంది?"
                 " మీ బిడ్డతోని జరిగే పెళ్ళి మీరు గాగపోతె ఇంకెవరు చేస్తరు?" ఎదురు సవాలిసిరిండు రవి.
                " నా బిడ్డ తోని నీ పెళ్ళైంది? పిచ్చి లేసిందా?."
                 "పిచ్చేం పిచ్చి. మా ప్రేమ  మీకిష్టం కాలేదా!"
                 " మీ ప్రేమేంటిది? అభిజ్ఞ  నిన్నెప్పుడు ప్రేమించింది?"
               " మరిశి పోయినట్లు నాటకాలాడుతున్నరేంది.నీ బిడ్డ నా ఎంట తిరుగలేదా?. అమెరికా ఉడాయించంగనే అన్ని మరిసి పోయినారు." అంటున్న రవి మాటలకు శేఖర్ కోపం నసాళానికెక్కింది.
                " మా బిడ్డ నీతోనెప్పుడు తిరిగింది. నిన్నెప్పుడు ప్రేమించింది. ఆమె చదువంత పట్నంల ఢిల్లీలనే జరిగె.ఎక్కువ తక్కువ బద్మాష్ తనం చేస్తె 420 కేసుల బొక్కలేయించుత. చల్ నడువు  అను కుంటనే రవి గల్లా పట్టి  బయటకు నెట్టి గేటేసిండు.ఆ రోజు సృజన..శేఖర్ లకు నిద్రే పట్టలేదు." తిన డానికి తిండి లేక పోయినా చదువాలనే ఆశ పడుతున్నాడని  తోచినంత సాయం చేస్తే ....కృతజ్ఞత లేదు. సరే తిన్నింటి వాసాలు లెక్కపెట్టడమేంది?"   రక రకాలు ఆలోచిస్తూ  చాలా బాధ పడ్డారా భార్యాభర్తలు. మరు నాడు ఎందుకైనా మంచిదని పోలీస్టేషన్లో కంప్లైంట్ కూడా ఇచ్చిన్రు.

                                                                            ***             ***            ***

              కాలం మరో రెండు సంవత్సరాలను మింగింది.పెళ్ళి హాలంతా కళ్ళు మిరుమిట్లుగొలిపే అలంకరణలో అందరినీ అబ్బురపరుస్తున్నది.అతిథులతో హాలు కిటకిటలాడుతున్నది.సొన్నాయి చప్పుళ్ళ వీనులవిందు చేస్తుంటే....పూలపరిమళాలు ముక్కుపుటాలను  అదుర గొడుతున్నై.కొందరు వెల్ కం డ్రింక్ ఆస్వాదిస్తున్నరు.మరి కొందరు సున్నితంగా తిరస్కరిస్తున్నరు.హాలంతా కోలాహలంగా ఉంది. పెళ్ళి పేరిట స్నేహితులు బంధువర్గం కలుసుకునే మంచి అవకాశం.కరచాలనాలు..ఆలింగనాలు ...  నవ్వులు .. అలజడి.కేరింతలు...అంతా చూడ ముచ్చటగా.జిలకర బెల్లం పని ముగిసింది.ఇక మిగి లింది మంగళ సూత్ర ధారణ.పూజారి "మాంగల్యం తంతునానేనా" అంటూ మంత్రం మొదలు పెట్టిండు. ఈ లోగా ఏదో అలజడి.పదిమంది మూక మంటపం వైపు దూసుకు వస్తూ.ఆ మూక ముందున్నది ఎవరో కాదు.రవి.అనుకోని సంఘటన. అంతా అయోమయంగా..ఏం జరుగుతుందో అర్థంగాక.
          " నా తోని తిరిగి  ఇంకోణ్ణి లగ్గం చేసుకుంటవా? ఏం కిలాడివే . ఈ పెండ్లి ఎట్లైతదో చూస్త" అను
కుంట మండపం వైపు పోతున్నడు.వెంట మిగిలిన వాళ్ళు. ఏంమాట్లాడుతున్నరో  ఎవరికి ఏమర్థంకావ డం లేదు.సృజన శేఖర్ లబంధు వర్గంలో యువత  వెంటనే స్పందించి ఆమూకతో తలపడ్డరు.ఈ పరిస్థితిని ముందే ఊహించిన శేఖర్  పోలీసులకు ఫోన్ చేసిండు.హాల్లో జనమంతా లేచి నిలబడ్డరు.
సృజన అన్నయ్య రేవంత్ కలగజేసుకొని అందరినీ కూర్చోబెట్టిండు.పదినిమిషాల్లో పోలీసుల జీపు రావడం..రవి గాంగ్ ను పట్టుకపోవడం జరిగి పోయింది.పెళ్ళి కొడుకు మేనబావే కావడం..విషయం  
ముందే తెలిసిందై ఉండటంతో ఏ అపార్థాలు లేకుండా పెళ్ళి సవ్యంగా జరిగి అంతా ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.

                                                                                         ***             ***            ***

         సెలవులు పెద్దగా లేకపోవడంతో అభిజ్ఞ  ఆదిత్య అమెరికాకు తిరుగు ప్రయాణం కట్టిన్రు.సృజన
పెళ్ళి తర్వాత సార్టౌట్ పనులతో సతమౌతున్నది.
         "సృజనా! రేపు బయలుతన్నామమ్మా!" అన్నది వాళ్ళమ్మ ఆండాళమ్మ.
         "అప్పుడేనా? ఇంకా  సర్దుకోవాల్సిన పనులు...ఎవరి వస్తువులు వాళ్ళకు చేర్చడం...లెక్కలు సరిచూసుకొని ఎవరికివ్వాల్సినవి వాళ్ళకు ముట్టచెప్పాలె.నువ్వుంటే నాకు కొంచెం సౌలత్ గ ఉంటది. ఇంకో వారం రోజులుండమ్మా!"బతిమాలే ధోరణిలో అన్నది సృజన
         "అందుకే నానను ఉండమన్న. అన్నయ్య వదినలకు జీవితంలో సెలవులు దొరకడం కష్టం. డాక్టర్ల బతుకులే గంతనుకో.మరి పిల్లలను చూసుకోవాల్నాయె .తప్పదుకదా!"సమఝాయించి చెప్పింది తల్లి.సృజన ఒప్పుకోక తప్పలేదు.అనుకున్నట్టే ఆమరుసటి రోజే ప్రయాణమయ్యిన్రు.వాళ్ళను సాగనంపి గేటువేయబోతుంటే ఓ నలుగైదుగురి గుంపు ఇంటివేపు వస్తున్నట్టనిపించింది. తీరా చూస్తే వాళ్ళెవరో కాదు.రవి తల్లిదండ్రులు ..వాళ్ళ చుట్టాలు. వాళ్ళు వస్తూ వస్తూనే అమాంతం శేఖర్ కాళ్ళమీద పడి "చమించు బాంచెను. వాని నోట్లె మన్నుపడ.కన్నకొడుకోలె సూసుకుంటె మీకే ఎసరు పెట్టిండు.తప్పైంది .మల్ల ఈ ఊరి దిక్కు రానియ్యం బాంచెను.మా అన్న కొడుకు తోని బొంబై పంపిస్తం. మీరు దయతలిస్తెనే బెయిలొస్తదంట. సచ్చి నీ కడుపున పుడుతం " అని గీమాలుతునే ఉన్నరు.
          శేఖర్  సృజన..సృజన వాళ్ళ నాన ముగ్గురూ ఒకరి ముకం ఒకరు చూసుకున్నరు.ముగ్గురికి ముగ్గురూ  ఇంటిముందున్న కుర్చీలలో కూర్చున్నరు.ఎవరి నోటి నుండి ఒక్క మాట పెగల్లేదు.దీర్ఘాలోచన లో మౌనంగా ఉండి పోయిన్రు. ఓ పదినిమిషాల తర్వాత
          "ఓ ఆడ పిల్ల జీవితంతో చెలగాటమాడి ఇప్పుడేమొ సుద్దులు మాట్లాడవడ్తివి.మా అదృష్టం బాగుండి ...పిల్ల భర్త..అత్తగారోల్లు నీ కొడుకే బట్ట కాల్చి మీదేస్తున్నడని అర్థం చేసుకున్నరు.లేదంటే ఎంత ఘోరం జరుగుతుండె. ఐనా ఇప్పుడు మా చేతులేమున్నది" బాధ కోపం కలగలిసిన గొంతుతో అన్నడు శేఖర్ .
           "గట్లనకండి బాంచెను. దయగల్ల మారాజులు. మీరే గిట్లంటె మా బతుకులేంకాను..పోంగ పోంగ ఒక్కడే దక్కిండు.సస్తె కాష్టం చెయ్యనీకె సుత ఎవరు లేరు. వాడు తప్పు చెయ్యలేదంటలేము. చేసిండు.పోలీసోల్లు బరిగెలతోని బగ్గనే లగ్గం చేత్తాన్రు. ఇప్పటికే ఆనికి దేవుడు యాది కొస్తాండు. మల్ల ఇంకో ఆడపిల్ల ముకం సూడడు. " రవి తండ్రి.
          " నీ కొడుకు చేసిన తప్పు చిన్నా చితుక కాదు కదా! ఐనా ఇంత సహాయం చేసినోల్లకు కీడు తలపెట్టాలనే ఆలోచనెట్లొచ్చిందో." సృజన తండ్రి పరంధామయ్య అడిగిండు.
           "బుద్ది గడ్డిదిన్నది బాంచెను. సెప్పుడు మాటలిన్నందుకు తగిన సిచ్చ పడ్డది. "
           "చెప్పుడు మాటలేంది? మా కర్థంకాలె. "సృజన
           "శేఖర్ సారు మస్తు అరుసుకుంటున్నడు నిన్ను. పిల్లనుగిన ఇస్తడా ఏంది? ఓ పారి అడిగి సూడక పోయినౌ.వాల్లకు కట్నం తప్పుద్ది.నువ్వు అమెరికల మంచిగ బతుకొచ్చు." అన్నడట ఓ ఆసామి
           " ఈ మాట ఎవరన్నరు?"
           " పేరు నాకు తెలువదు  బాంచెను. నువ్వు కొలువు చేసే తాన్నె సేస్తడట." అన్న రవి తండ్రి మాటలు విని ఆ పుణ్యాత్ముడు ఎవరై ఉంటాడా?"అన్న ఆలోచన వాళ్ళ మెదళ్లను తొలవడం మొదలు పెట్టింది.ఓ గంటసేపు ఏడ్చి మొత్తుకొని వాళ్ళు వెళ్ళి పోయిన్రు.ఆ మనిషి ఎవరో తేల్చుకోవడంలో మునిగి పోయిండు శేఖర్ .పుట్టను తవ్వి పామును తీసినట్లు తనెంట గిట్టని వాళ్ళెవరై ఉంటారని తీవ్రంగా ఆలోచించిండు.తొలచిన మెదడులో ఓ ఆలోచన తళుక్కున మెరిసింది.తప్పకుండా రాజేశ్ అయి ఉంటాడనే నిర్ధారణకు వచ్చిండు. ఎందుకంటే కాలేజీ కి సంబంధించిన కొనుగోళ్ళలో అవినీతిని బయట పెట్టినందుకు తనపై  గుర్రుగా ఉన్నడు రాజేశ్ .ఆ విషయమే సృజన ముందుంచిండు.ఆ మాట వింటూనే " చెప్పేవాడికి లేకపోయినా వినేవాడికి వివేకం ఉండొద్దూ!" సాగతీసిండు పరంధామయ్య.                                 
         "అదీ నిజమే నాన్న.మరీ ఇంత బరి తెగిస్తడా వాడు"సృజన
          "వాడు..వీడు పదజాలమెందుకులే గాని ఇప్పుడు మన కర్తవ్యమేంటిది" అన్న ఆలోచనలో శేఖర్ మునిగి పోయిండు. "మామయ్యా! ఏంచెయ్యమంటారో మీరే చెప్పండి?" అడిగిండు పరంధా మయ్యను.
          "మనం యఫ్. ఐ. ఆర్ అదీ ఇదీ అంటూ వత్తిడి తేకుండా ఉండటమే. బేల్ కోసం వాళ్ళ తిప్పలేమో వాళ్ళు పడుతరు." చెప్పిండు పరంధామయ్య.
           అనుకున్నట్టే శేఖర్ వాళ్ళు కేసు విషయంలో కామ్ ఐపోయిన్రు.పోలీసులకు ఆమ్యామ్యాలు ...బేల్ డిపాజిట్లు తడిసి మోపెడై అమ్మబోతే అడివై అగ్గువ సగ్గువకు పొలమమ్మక తప్పని పరిస్థితి ఆ తల్లిదండ్రులకు. ఏది ఏమైనా వినదగు నెవ్వరు చెప్పిన పద్యం రవి విషయంలో  నిజమై కూర్చుంది.
                                                                                         ***             ***            ***